Mijn ommekeer

Roel De Frene

Als jonge zaakvoerder van een succesvol bedrijf kende ik geen limieten. Ik bleef maar doorgaan aan een onmogelijk tempo, luisterde niet naar mijn lichaam en stevende recht op een persoonlijke catastrofe af.  

Als 35-jarige ervaarde ik voor het eerst echte uitputting. Ik soigneerde een zware griep niet met als gevolg een zware virale longontsteking. Wekenlang lag ik in bed. Uitgeput van het constante gevecht voor zuurstof, kon ik zelfs geen simpele e-mail meer beantwoorden. Gedurende twee maanden zat ik aan mijn bed en zetel gekluisterd. Het herstel verliep langzaam en ik hervond nooit mijn ontembare kracht. Ondanks alles pikte ik nadien mijn oude gewoontes weer op.  

Pas toen ik mijn oudste broer verloor aan zelfmoord had ik nood aan verandering. Zijn imago van groot ondernemer stond immers niet in verhouding met de werkelijkheid, kwam ik nadien te weten. De mooie façade was niets vergeleken met wat er zich achter zijn masker afspeelde. Dagelijks stel ik me nog de vraag hoe het met mij was afgelopen mocht dit niet zijn voorgevallen. Mijn broer leefde immers zoals mij. Hij reisde de hele wereld rond, maar zag zijn vrouw en opgroeiende kinderen amper. 

Die fout wou ik niet maken.

Dankzij hem heb ik dat op tijd ingezien en startte ik mijn zoektocht